Aankomst
De trein uit Dresden komt altijd om 20.23 uur aan op station Holešovice. Elke laatste zondag van oktober of de eerste zondag van november ga ik naar dat station in het noorden van Praag om er tram 17 van 20.39 uur naar Národní divadlo (Nationaal theater) te nemen. Precies zoals toen ik vanuit Nederland definitief in Praag arriveerde. Ik hoop dan ook dat het weer dan vergelijkbaar met toen is, een koude nevel met gevaar voor nachtvorst. Dit ritueel heeft niets met heimwee te maken, maar alles met de euforie van de aankomst.
Met de aankomst kwam juist een einde aan de heimwee. Ik kende Praag als toerist en had in Nederland altijd heimwee naar Praag en in Praag nooit naar Nederland. Ik dacht de stad al een beetje te kennen, maar nu ik Pragenaar ben, weet ik dat ik toen niets wist. Het is maar 1000 kilometer oostelijker en zeker tegenwoordig is dat een peulenschilletje en is dan ook niet heroïsch of nieuwswaardig. En dat is precies het leuke. Goethe was nooit in Praag, hij correspondeerde wel met veel Pragenaars en was in totaal drie jaar in Bohemen, wat hem deed opmerken: Bohemen is een continent binnen het Europese continent.
Waarom ver reizen als er zo dichtbij al een ander continent ligt? In taal, ras, geschiedenis en tradities wijkt Tsjechië sterk af van de rest van Europa. Maar dat geldt wellicht voor heel Centraal- en Oost-Europa. Op een andere manier hetzelfde.
Iemand kan in een verkeerd lichaam geboren zijn, in een verkeerd milieu, of als verkeerd ras. Ik geloof dat ik in de verkeerde stad ben geboren.
Het wordt me vaak gevraagd. Ben je hier voor je werk? Of is het vanwege de liefde? Ja, ik ben hier enkel en alleen uit liefde voor de stad. En ook wel omdat ik in de verkeerde tijd geboren ben. Ook dat maakt Praag goed. Al is het maar door met tram 17 van station Holešovice naar Národní divadlo te reizen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten